Het begon allemaal nog zo fraai. In het eerste kwartier was het vooral aftasten geblazen, waarbij al wel een voorzet van v.v. Dieren rakelings voorlangs ging. Richting het kwartier kreeg ATC steeds meer een aandeel in het spel. Het tempo leek wat opgevoerd te worden en ineens kwamen er de mogelijkheden. In de 13e minuut was het dan ook al raak. Na een goede aanval over meerdere schijven, kwam de bal bij Ebi Willemsen die Florian Boitelle bediende. Zijn harde schot werd onderweg nog iets van richting veranderd, waardoor doelman Jonne Olijslager kansloos was: 1-0. Nauwelijks een minuut later lag de tweede er ook al in. Koen Beuting brak door op links en zette Ebi vrij voor de doelman. Met een wippertje versloeg Ebi de doelman: 2-0. Het publiek ging er maar eens goed voor zitten.
Dat goede gevoel was een kwartier later al weer verdwenen, want de mannen van de Veluwe waren al weer langszij gekomen. In de 18e minuut kreeg ATC een hoekschop niet de zestien uit, waardoor de bal voor de voeten van Marijn Dekker viel, die geen moeite had om binnen te schieten: 2-1. In de 26e minuut was dezelfde speler ook verantwoordelijk voor de tweede treffer. Na een snelle uitval kwam hij op de rechterkant door. Zijn schot leek houdbaar, maar verdween toch tegen de touwen: 2-2.
Inmiddels was al wel duidelijk dat v.v. Dieren minder slecht was dan de stand op de ranglijst deed vermoeden. De ploeg verdedigde heel goed en compact. En waar we bij ATC denken dat we snelle jongens voorin hebben, kon dat voor onze tegenstander van zaterdag zeker ook gezegd worden. Met name de al genoemde Marijn Dekker en Wouter de Wit waren flinke handenbinders, die goed voetbal combineerden met heel veel snelheid. Voor mij was zaterdag aan de kant van v.v. Dieren doelman Olijslager echter de grote man. Zeker in het laatste deel van de eerste helft was hij een grote sta in de weg. Nadat hij eerst al had gered op een poging van Ebi, reageerde hij geweldig op een prima vrije bal van Koen, toen hij deze uit de rechterbovenhoek tikte. Aan die vrije trap ging wel een vreemde situatie vooraf. Een schot van Florian werd zeker twee meter binnen de zestien met de hand beroerd. Toen het fluitsignaal ging, rekende heel ATC op een strafschop. Groot was de verbazing toen de overigens prima fluitende scheidsrechter Jan de Vries de bal buiten de zestien legde. Het resultaat van de vrije trap is al beschreven.
De doelman stopte ook nog een poging van Ebi en van Florian. Hij had het geluk aan zijn zij, toen een poging van Mervin Jansman van de lijn werd gehaald. ATC kreeg dus volop de kansen, de 3-2 hing in de lucht, maar zoals wel vaker valt het doelpunt dan aan de andere kant. Opnieuw zagen we hier een razendsnelle counter van v.v. Dieren, die werd afgesloten met een geweldig schot van Milan Klopman in de kruising: 2-3.
ATC mocht in de tweede helft dus in de achtervolging. ATC deed dat ook en het verhaal werd zo een beetje een kopie van de eerste helft. ATC kreeg volop kansen, de doelman van v.v. Dieren wist niet van wijken en af en toe zorgden de Dierenaren er met een snelle counter ook voor gevaar. Het voert te ver om al deze kansen te beschrijven, maar u mag mij geloven dat het er een groot aantal waren. Als de doelman al eens kansloos was, dan hielp de lat nog een handje zoals bij een kopbal van Bas Geessink. In de 77e minuut kwamen de mannen van trainer Job ten Thije dan toch langszij. Michernaldi Martina hield het niet meer achterin en schoof ook maar eens door. Zijn goede voorzet werd door Robert Wilens met een prima kopbal afgerond: 3-3.
Zou het dan toch nog lukken? ATC probeerde het wel. Vooral Robert was er dichtbij, maar zijn volley verdween over het doel. Ondertussen beet ook v.v. Dieren nog van zich af. Een vrije trap van Nicky Jansen op een gevaarlijke plek net buiten de zestien smoorde in de muur en vlak daarna werd een kans in het zijnet geschoten. De negentigste minuut naderde en beide partijen leken zich te verzoenen met een gelijkspel. En toen kwam daar weer zo’n razendsnelle counter. Over rechts brak Marijn Dekker door en zijn voorzet belandde bij de tweede paal panklaar op het hoofd van Wouter de Wit: 3-4.
Ongeloof verscheen op de gezichten van de ATC-ers. Hoe dan? Nogmaals werd in blessuretijd de achtervolging ingezet, maar het geluk was deze avond niet op de hand van ATC. Een voorzet van Stan ten Dam belandde nog op de bovenkant van de lat en Ebi vond bij de laatste kans niet de juiste richting. Een wedstrijd die rimpelloos begon eindigde in een grote teleurstelling. Is de wereld nu ingestort? Nee natuurlijk niet. In deze klasse zit het zo dicht op elkaar, dat het er ook zo weer anders uit kan zien. Ga maar na: bij een overwinning was ATC koploper geweest, maar nu na deze nederlaag vinden we ATC terug op de zesde plek. Uithuilen en opnieuw beginnen dus en dan komen betere tijden ook weer. Te beginnen volgende week in de uitwedstrijd tegen Oranje Nassau in Almelo.
