1-2 (1-0) Nog geen kampioensfeest voor AZSV

19-05-2018 ~ De kampioenswedstrijd voor AZSV … of toch niet

De meester der verslagen schittert door afwezigheid. Om deze reden wordt dit verslag gemaakt door iemand die wel binnen de lijnen liep, op die 30 minuten wisseltijd na dan…

 De belangrijkste wedstrijd voor onze tegenstander AZSV begon om 12.45 in Aalten. Zij konden deze wedstrijd officieel kampioen worden, maar dat zagen wij natuurlijk nog niet echt zitten. Marcel gaf ons nog voor de wedstrijd mee dat we eerst 10/15 minuten de rust moesten pakken en hen maar laten komen. Met deze wijsheid en Annemiek onder de lat begonnen we aan de wedstrijd.

We blijven natuurlijk wel vrouwen en leggen daarom al snel de woorden van Marcel om het rustig aan te doen in het begin naast ons neer. We komen er goed door en de eerste 20 minuten zijn we heer en meester wat zich uitte in een aantal kansen, de 1 wat groter dan de ander. Zo was de grootste kans in dit gedeelte voor Lisanne. Door haar fanatisme op haar nieuwe positie als spits rende ze iets te hard en kwam de voorzet van Liana net een meter achter haar. Volgende keer iets langzamer Lies ??.  Zo blijft het vertalen van ons overwicht naar het scorebord nog uit. Na ons goede begin zakt het allemaal ietwat in. AZSV krijgt wat meer gelegenheid om ook mee te doen aan het spel en daar maken zij dan ook dankbaar gebruik van. Niet alleen van ons inkakmomentje maakten zij gebruik ook van de beslissing van de scheidsrechter om niet te fluiten voor een overtreding op Aniek. De scheidrechter gaf ons het voordeel waar we dat niet hadden. Wat er in het hoofd van deze man omging, ik zou het niet weten maar hij liet doorspelen waardoor AZSV een snelle aanval inzette en hun spits diep stuurde. Zij maakte dit beheerst af en toen stond het ineens  1-0. Hoe dat kan? Ik heb ook nog steeds geen idee. Na de 1-0 herpakten we ons weer en speelden we rustig richting de rust.

Na de rust zag je dat iedereen er stuk voor stuk voor ging en dat wij AZSV niet zomaar kampioen zouden laten worden vandaag. Na een minuut of 15 gooide Jody op sierlijke wijze de bal in naar Noor. Zij tikte hem rustig door naar Joyce. Joyce keek goed rond en zag daar in de verte een lang meisje staan in een wit shirt. Ze verlengde de bal door de lucht naar het keepersgebied waar Myrke rustig stond te wachten. Myrke zag de bal aankomen, en ik wist niet dat het mogelijk was maar er gingen zoveel gedachten door haar hoofd heen in die korte tijd, ook passeerde  de gedachte om hem er dan maar in te koppen. En dat deed ze op fantastische wijze mooi over de keeper heen maar onder de lat en hij zat erin. Het was ineens 1-1. Iedereen zat weer vol energie en we gingen door en door. De verdediging vond dat Annemiek ook maar eens moest rennen dus werd Annemiek nog even getest na een kleine miscommunicatie. Zij loste dit goed op en had de bal. Maar de scheidsrechter wilde nog even laten weten dat hij er ook nog was en besloot om een penalty aan AZSV te geven. Ik positioneerde mij op de rand 16 en zat al bij mezelf te denken ‘nee toch, dan verliezen we straks door een onterecht voordeel van de scheidsrechter en een onterechte penalty’. Ook Annemiek zag dit niet echt zitten en stopte op prachtige wijze de bal. We zijn nog volop in de wedstrijd. Ana vond het wel weer tijd voor een doelpuntje dus rende ze het halve veld over en kapte iedereen uit die ze tegen kwam uit. De verdedigers van AZSV wisten niet meer waar ze moesten kijken en Ana schoot de bal mooi in het de verre hoek. Hieruit volgde het mooiste moment van de wedstrijd Ana zat vol adrenaline en rende nog een keer het halve veld over. Dit keer juichend, iedereen deed mee en we maakten er al een klein feestje van want wij, tweede van de competitie, staan 2-1 voor bij de koploper die tevens kampioen kan worden. En dan nu maar alles dicht gooien. De scheidsrechter kwam met een paar dubieuze beslissingen en stond niet echt in voor een gezellig gesprekje met onze aanvoerder Noor. Hij liet haar nog even zien dat hij een gele kaart mee had genomen. Zo moesten we door met 10. Iedereen pakte dit erg goed op en we lieten ons niet gek maken. AZSV had nog een hele grote kans toen hun rechtsvoor vanuit buitenspel positie doorbrak. Het lukte mij nog om de bal af te pakken met een sliding binnen de 16 meter. Ik zag de volgende penalty alweer aankomen. Gelukkig zag de scheidsrechter het goed en gaf deze penalty niet. Op wie hij wel boos werd was onze grensrechter Tom. Hij had niet mogen vlaggen want ‘hij moest het eerlijk doen en het was geen buitenspel’ zei de scheidsrechter die 30 meter van de bal af stond tegen de grensrechter die er 3 meter vanaf stond. Zo zie je maar weer met een vlag in je hand of een band om je arm heb je niks in te brengen alleen als je een fluit in je mond hebt. Na 10 minuten strijden kwam Noor weer terug en hebben we nog 5 minuten lang ‘de laatste minuut’ gespeeld. Toen klonk eindelijk het laatste fluitsignaal en hadden we officieel gewonnen van de koploper en zo hun kampioensfeest uitgesteld.

Iedereen heeft er hard voor gewerkt en zo zie je maar dat loont, ben trots op jullie girls!

Liefs Britt