1-4 (1--2) Vierde plaats

Het seizoen zit erop. We zijn uiteindelijk als vierde geëindigd. Persoonlijk denk ik dat er nog iets meer had ingezeten, maar aan de andere kant is het met deze jonge ploeg met louter eerstejaars senioren waarvan de meesten nog in de junioren mogen voetballen een knappe prestatie.

We begonnen het seizoen spectaculair met een serie van vier overwinningen. Hierna volgde het eerste puntverlies tegen op dat moment medekoploper Vogido (3-3). Een week later gevolgd door een enorm pak slag door Ruth en consorten bij PH in Almelo (7-1). We herpakten ons tegen Quick thuis (6-2) om vervolgens de winterstop in te gaan met een fikse nederlaag tegen de uiteindelijke kampioen AZSV (2-7).

In februari pakten we de draad weer op met een moeizame overwinning bij DES (2-3). Na een late gelijkmaker van DES scoorde Aniek in blessuretijd alsnog de winnende.  Daarna volgde alsnog een koude winter en gingen we pas in maart weer verder. Ondertussen werden we nog wel door de latere bekerwinnaar SDC uitgeschakeld in de beker. Een wedstrijd die we ook hadden kunnen winnen. Voor de competitie kwam PH op bezoek, Britt legde het gevaar Ruth aan banden en Noor die er in Almelo niet bij was geweest nam de rest bij de hand en we wonnen met 8-2. De volgende wedstrijd was een thuiswedstrijd bij ON in Almelo, nadat we hun thuiswedstrijd bij ons hadden gespeeld. Het werd een memorabele wedstrijd. Er gebeurde van alles.  Michelle bleef ijzig kalm tegen hun spits. Van alle kanten werd geprobeerd de scheids te beïnvloeden, maar de man bleef gewoon uitstekend fluiten en dat we wonnen was deels hieraan te danken. Na de wedstrijd kwam het bericht door dat AZSV bij DES verloren had en wij ze tot op 1 punt genaderd waren. Daarna moesten we naar Eibergen. Een wedstrijd waar nog lang over nagepraat zou worden. Het werd 2-2. Vervolgens moesten we naar Vogido, die meer reserves hadden dan wij spelers en we verloren met 4-1. De zaterdag daarna volgde het dieptepunt van het seizoen in de thuiswedstrijd tegen Drienerlo. Nadat een tegenstander rood kreeg omdat ze Liana een gebroken neus sloeg kwamen we uit de pengel op 1-2. Hierna verloren we nog met 1-3 van de resterende 10, zodat we op 2-5 uitkwamen. Hiermee waren onze kansen op een kampioenschap wel verkeken. Hierna volgden 2 dikke overwinningen en daarna ging Marcel op vakantie en pakten we maar 1 punt uit 3 wedstrijden. We verloren we van hekkesluiter Quick (3-2) en DETO (4-0) en speelden we gelijk tegen KOSC (4-4). Zonder Marcel geen feestjes he. Halverwege de thuiswedstrijd tegen ENC kwam hij weer terug en deze wonnen we dan ook weer dik (8-4). Hierna volgde nog een spectaculaire overwinning (1-2) bij AZSV na een fantastisch doelpunt van Ana. Waar het publiek en de scheids juist op de banken hadden moeten staan na zo’n goal waren ze enorm teleurgesteld dat het feestje die dag niet doorging.

We sloten vandaag het seizoen af met een 1-4 nederlaag tegen DETO. Ana had in de tweede minuut al een enorme kans, maar haar schot belandde op de paal. Twee minuten later was het aan de andere kant wel raak. Ana scoorde later alsnog en vlak voor rust werd het 1-2. Direct na rust volgde de 1-3 en later ook nog de 1-4. Hoewel ik vond dat we niet minder waren en kansen genoeg hadden was dit toch onze de tweede dikke nederlaag tegen de nummer twee. De enige ploeg van wie we twee keer verloren. De enige ploeg ook die ons in een wedstrijd op nul goals hield.

Want scoren deden we volop. We maakten er maar liefst 75 en waren hiermee veruit de mees scorende ploeg. Hiervan kwamen er 21 van Ana. Eibergen en Des waren de enige tegenstanders waartegen ze niet scoorde. Tegendoelpunten kregen we ook veel. 62 stuks. Alleen tegen DES en Eibergen hielden we in een thuiswedstrijd de nul. Doelsaldo 75-62. Gemiddelde uitslag 3,4-2,8. Bij ons was altijd wat te zien.

Jody en Lunez voor jullie was het de laatste wedstrijd. Bedankt voor de afgelopen jaren en veel succes met wat jullie verder gaan doen.

Dames, Marcel en Tom bedankt voor wederom een mooi jaar. Ik ga niet mee naar de zondag maar zal nog wel weer regelmatig langs de kant te vinden zijn en af en toe nog een stukje van deze onzin schrijven. Lisanne, jammer dat je zoveel wedstrijden geblesseerd moest toekijken, maar bedankt voor alle foto’s die je dan maakte.

Misschien ga ik nog maar weer een boekje maken over afgelopen jaar.  Ik sluit net als de vorige keer af met de woorden van Gloria Estefan.

“There’s always tomorrow”.

Han