De Esch uit voelt als eeuwen geleden

De Esch uit voelt als eeuwen geleden, een Rembrandt die ergens op zolder staat te verstoffen en nog niet is ontdekt of een Ferrari 125S uit 1947 die in Frankrijk in een schuur staat te wachten op een nieuwe eigenaar. En daar is een logische verklaring voor, ik ben na de wedstrijd op retraite geweest bij de monniken. Een spiritueel onderzoek en  geestelijke oefening om dit verslag goed op schrift te krijgen. Na wekenlang mediteren heb ik mij kunnen verdiepen in de geloofsinzichten en beleving van deze westrijd. 

Ik weet het nog goed, het was een koude zaterdagochtend, 0 graden op precies te zijn. We verzamelen om 8.50 uur bij de JOP en 10.00 uur spelen. De Esch staat verdienstelijk 2e op de ranglijst, maar wij kennen geen angst. Met 100% vertrouwen beginnen we aan de wedstrijd, het bleek toch lastiger. Het is de laatste wedstrijd van het seizoen en we achtten ons een serieuze kandidaat voor hoofdklasse voetbal. Maar ook een Ferrari heeft wel eens pech en daar kan de ANWB ook niet altijd bij helpen. Het zit in de motor, zo ook de wedstrijd tegen De Esch JO10-1 uit. Helaas verloren met 6-2. Geen nood, verliezen hoort er ook bij dat is het spel!