ATC65 JO13-3 weet helaas geen vuist te maken..

Zaterdagmorgen 3 oktober, rond 08.00 bij de JOP. Met een vreemd voorgevoel vertrekken we met 5 auto’s naar Borculo. Na de genomen maatregelen van de overheid mogen ouders niet meer mee als toeschouwer, wel als begeleider/chauffeur. 

Mondkapje op voor de chauffeurs, en met volle auto’s richting de tegenstander. Onderweg hebben de spelers naar hun zin, er wordt gelachen en gedold. 

Eenmaal aangekomen is de ontvangst hartelijk: voor de begeleiders is er gratis koffie geregeld, ranja staat klaar voor de spelers. Voor de rest is het terrein behoorlijk gedateerd en redelijk uitgestorven. Ze hebben niet veel wedstrijden vandaag, hebben ze maar 1 team?

Na een uitgebreide warming-up betreedt ATC vol goede moed in wedstrijdkleding het veld, dit keer wel op tijd. En ze hebben er zin in. 

Nu nog even wachten op de vlaggen en op een scheidsrechter. Nu kunnen we echt beginnen. 5 minuten later dan gepland. 

ATC probeert elke keer op links te bouwen, maar iedere keer struinen ze op de tegenstander. Het middenveld vallen soms grote gaten, en op rechts gebeurt helemaal niets!

Dat was zo’n beetje het hele beeld van de wedstrijd. Gelukkig waren er af en toe mooie duels van Mees/  Ruben,/ Hendrik, verdedigend werk van Milan/ Nout en Jelte wist de bal toch aardig naar voren te brengen. Voor de rest wist ATC geen vuist te maken tegen een tegenstander diegeen sterke indruk maakte maar wel druk zette en zorgde dat er telkens een man vrij liep die aanspeelbaar was. 

Ja, en als de druk dan toch te groot wordt dan wordt het lastig om het tempo aan te houden.  De gaten op het middenveld worden steeds groter en de bal wordt bij de uittrap netjes bij de tegenstander ingeleverd die wel weet te scoren. Ik ben maar gestopt met het tellen van de tegendoelpunten..

Na enkele weken iedere wedstrijd de deksel op de neus te hebben gehad zijn onze jongens en meisje moe gestreden. De eerste klasse is toch een flinke maat te groot blijkt wel uit de grote cijfers waar het team mee verliest. 

Ook het grote veld is nog steeds wennen en bovendien zie je dat de meeste teams in de JO13 toch voor de helft uit 2e jaars bestaat terwijl ons team enkel uit eerste jaars bestaat. Ervaring telt zeker mee in de JO13. 

Maar we hebben ook hele goede momenten gezien, strijdlust en ontwikkeling, en bij tijd en wijle ging het zelfs gelijk op.  Alleen geven de uitslagen een ander beeld, wij als ouders zien het wel. 

Nu kunnen we in het negatieve blijven hangen maar het belangrijkste is het plezier wat het team met elkaar heeft, dat is er gelukkig nog volop. Zelfs na zoveel wedstrijden verliezen (en niet kunnen douchen )hebben ze na de wedstrijd toch nog een hoop lol met elkaar en genoeg energie voor nog een potje voetbal op een klein veldje. 

In de auto terug naar huis,  met mondkapje,  is de 9-0 nederlaag alweer snel uit de kopjes en doen de spelers spelletjes met elkaar. Fantastisch dat kinderen dit kunnen, daar kunnen ouders nog van leren. 

Ik denk dat we echt een heel leuk team bij elkaar hebben met goede spelers en ook al krijgen ze het in de 2e klasse niet gemakkelijk, zolang ze inzet tonen zullen ze zich blijven ontwikkelen en misschien op een dag een keer gelijk spelen of zelfs winnen! 

Hein Brijker

6 oktober 2020