Anders dan anders

In vele opzichten was het een andere wedstrijddag dan anders. Het belangrijkste was de onverwachte afwezigheid van hoofdtrainer Youri. Gelukkig kon Musa, terug op het nest waar hij als voetballer grote successen heeft geboekt, zijn rol met verve overnemen. Ook moesten we de
aanwezigheid van Niek missen. Hij was bezig, enigszins tegen de tijdgeest van het moderne voetbal in, een kustgrasveld aan te leggen in zijn tuin.
Ook anders was de invulling van de spelbegeleiding. Achilles koos voor een nieuwe concept, gebaseerd op het zoveel mogelijk verdelen van taken en verantwoordelijkheden. De eigen coach had de bevoegdheid bij twijfel over een al dan niet terecht doelpunt een veto uit te spreken. Die rol vulde hij goed in. Een andere aanwezige, die gezien zijn positie op het veld het meeste leek op een echte spelbegeleider, had de taak om af en toe ‘tijd’ te roepen. Het ondersteunende fluitsignaal kwam echter van een derde persoon, staande in het aanwezige publiek. Het was duidelijk dat het driemanschap nog niet volledig op elkaar was ingespeeld.

Hoe anders was dat voor het team van Achilles. We troffen een zware tegenstander die goed op elkaar was ingespeeld. Recent gepromoveerd naar de hoofdklasse, maar alle wedstijden nog gewonnen. Ook ATC werd enigszins kansloos verslagen met maar liefst 8-3. Een ongebruikelijke uitslag. Het eerste kwart ging nog redelijk gelijk op maar vanaf het tweede kwart trok Achilles de wedstrijd naar zich toe. Achilles gaf ons met name een les in strijdlust en de wil om te winnen.

Gelukkig was er ook in positieve zin iets anders dan anders. Het (ondoorgrondelijke) algoritme dat de taken onder ouders verdeelt, had Dennis dit keer aangewezen als verantwoordelijke voor het fruit.
Vers uit eigen bakkersoven, trakteerde hij de jongens op heerlijk stokbrood met … toch ook wel fruit.