De wedstrijd werd gespeeld in een ambiance die geen van onze spelers eerder mee hebben gemaakt. Ver voor aanvang was het al vol rondom het veld en de rijen bij de kassa logen er niet om. Van de kant van Stevo werd er gesproken over zo’n 2500 toeschouwers. Dat de Stevo-aanhang in de meerderheid was was niet vreemd, maar ook van ATC-zijde was er een ruime belangstelling. De selectie van ATC lieten naderhand ook weten, dat hen dit erg goed had gedaan. Ze voelden zich enorm gesteund.
Tegenwoordig kan een wedstrijd van dit kaliber niet meer gespeeld worden zonder vuurwerk. Bij het betreden van het veld kleurde achter het ene doel alles rood en geel en achter het andere doel zwart en wit. Daarnaast werd er met pijlen en knallers flink huis gehouden. Eigenlijk jammer dat het geen avond was, waardoor alles nog veel beter uit zou komen.
De wedstrijd begon met een periode van aftasten. Van meet af aan was wel duidelijk dat de mannen uit Geesteren er heel veel energie in staken. ATC, dat het vooral van het combinatievoetbal moet hebben, kwam hierdoor geen moment echt in de wedstrijd. De eerste kans was weliswaar voor ATC bij een schot van Florian Boitelle dat net voorlangs ging, maar de meeste dreiging kwam toch van Stevo. Een aantal hoekschoppen waren de voorbode voor wat komen zou. De fysieke kracht van Stevo is een kwaliteit van deze ploeg. Het zou eenvoudig zijn als de ploeg één of twee kopsterke spelers had. Dat valt nog te verdedigen. Maar bij Stevo hebben ze die kwaliteit bijna allemaal. Het was dan ook niet vreemd dat Stevo vlak achter elkaar twee keer toesloeg vanuit een hoekschop. Twee rake kopballen van eerst Jan Wesselink en vlak daarna Bram Tibbe zetten de Peuverweide in vuur en vlam: 2-0. Uit een volgende hoekschop ramde Roy Wigger nog de bal op de lat. Tel daarbij nog een aantal geweldige reddingen van doelman Niels Ensink op en een voorsprong van 3-0 of 4-0 was in die fase niet vreemd geweest. ATC stelde daar nog een schot van Florian dat rakelings overging tegenover.
Wat is er nog mogelijk in de tweede helft? Gelukkig is de achterstand nog niet onoverbrugbaar en de stand bij Bon. Boys bood ook nog perspectief. ATC kwam ook beter uit de kleedkamer en liet ook een periode eindelijk bij vlagen het voetbal zien dat wij de laatste weken van de heren gewend waren. Binnen het kwartier werd de aansluitingstreffer gescoord, toen Pascal van Bel aan de linkerkant goed doorkwam en de bal op een presenteerblaadje legde bij Max Vasterink: 2-1. ATC drong aan en Stevo had even een fase dat het wegroeien van de bal de enige remedie was. Michernaldi Martina kreeg ook een grote kans op de gelijkmaker, maar zijn schot verdween rakelings naast de paal. Stevo leek even onder de indruk, maar toen in de tegenstoot Roy Wigger zijn poging op de paal zag eindigen, leek het of het geloof bij Stevo weer terug was. En eerlijk gezegd kwam Stevo vanaf dat moment, we schrijven de 70e minuut, niet meer echt in de problemen. De mannen van trainer Otto Krabbe legden heel veel energie in de strijd. Aan de kant was de verwachting dat zij dat geen 90 minuten vol zouden houden, maar niets bleek minder waar. Gesteund door hun fanatieke aanhang bleven zij maar gaan. Heel vreemd was het dus ook niet dat in de 88e minuut Roy Wigger de wedstrijd definitief besliste: 3-1.
De prima leidende scheidsrechter Teun van der Velden floot niet veel later voor het einde en het feest in Geesteren kon beginnen. Op de overwinning viel niets af te dingen. Voor ATC rest maar één ding: uithuilen en verder gaan. De nacompetitie wacht. Aanstaande zondag, 4 juni, komt VVG ’25 uit Gaanderen naar Hengelo. Deze ploeg werd 4e in de Gelderse tweede klasse H.
